Trouwden wij met z’n tweetjes in Frankrijk.

Samen 

Deze hele hele week ben ik er al mee bezig in mijn hoofd; onze Franse bruiloft is vandaag precies een jaar geleden en de reis er naartoe dus ook. Die reis is eigenlijk zowel letterlijk als figuurlijk. Toen we elkaar nog niet zo lang kenden, was voor ons allebei al snel duidelijk dat we heel graag wilden trouwen, maar door mijn gezondheid zat het er gewoon niet in. Ik heb jaren lang rond gelopen met zenuwpijn in mijn gezicht en het was al een opgave om de dag door te komen, laat staan om een bruiloft te plannen en daar intens van te kunnen genieten. Als door een wonder werd ik na zes jaar pijn geopereerd en kon ons nieuwe leven beginnen. Een leven samen waarin wél plaats was om te trouwen. Omdat we zoveel samen hadden doorstaan, wilden we heel erg graag iets voor ons samen. Iets waarbij we met niemand rekening hoefden te houden, alleen met elkaar. Al snel besloten we om met z’n tweetjes in het buitenland te trouwen. Dat is trouwens zeker niet stiekem gebeurd, iedereen was op de hoogte en een klein maandje later hebben we dag in Nederland, met familie en vrienden, nog eens overgedaan. Toen was ons huwelijk ook echt officieel, want als Nederlander kun je niet officieel trouwen in Frankrijk.

bruiloft La Fragne

Chateau la Fragne

We wilden ook van de reis echt iets speciaals maken. De locatie was ongeveer 11 uur rijden met de auto. We hebben er trouwens heel bewust voor gekozen om te rijden en niet te vliegen, vooral omdat we natuurlijk al onze trouwkleding mee moesten nemen. Mijn ergste nachtmerrie was dat er onderweg iets met de jurk zou gebeuren, of nog erger, dat hij kwijt zou raken! Met de auto hadden we al onze spullen dichtbij, dat gaf een fijn gevoel. De eerste dag hebben we ongeveer vijf uur gereden en brachten wij de nacht door in het super leuke Fabhouse in Senlis. Het was net alsof ik de setting van de film Chocolat binnengelopen was, dat dorpje in ieder geval. Ook het hotel zelf was enig. Het was eigenlijk meer een woonhuis omgebouwd tot hotel. Er waren dus maar drie kamers, maar zo gezellig ingericht. De volgende dag hebben we weer ongeveer vijf uur gereden en die nacht sliepen we in La residence limousin in Saint-Yrieix-la-Perche. Ook dat was een schitterend plekje waar we liefdevolle herinneringen aan hebben. Dat het Frankrijk moest worden, was ook al snel duidelijk, en de locatie hadden we óók al zo snel gevonden. Chateau la Fragne ligt op een prachtig landgoed in het kleine dorpje Lubersac. Vanaf Saint Yrieix La Perche was dat nog maar een klein half uurtje rijden. We kwamen daar op maandagochtend aan en woensdag zouden we gaan trouwen. We hadden de locatie niet in het echt gezien voordat we ernaar toe gingen, maar we waren allebei totaal overweldigd toen we aankwamen. Helaas hebben we geen enkele trouwfoto waarop het héle chateau te zien is, maar op deze bovenstaande foto die ik op de dag van onze aankomst maakte, heb je een goed beeld van hoe het er allemaal uitzag. Het was nog vele malen mooier dan we verwacht hadden. En de ligging was fenomenaal. Om het landgoed (bij gebrek aan een beter woord) lagen alleen maar weilanden en welke kant je ook opkeek, er was alleen maar groen, groen, groen. Het was zó mooi, zó sereen.

Bruid op de trap

De dag van onze bruiloft

Dit moment dat ik de trap opging en Andre mij voor het eerst in de jurk zou zien, dat vergeet ik echt nooit meer. Hoewel hij de hoes met daarin de jurk steeds heen en weer gedragen had tijdens onze reis naar Lubersac, had hij geen idee wat voor soort jurk ik had. Hij wist bijvoorbeeld ook niet dat ik een sluier had, en met een lengte van 2,5 meter was de sluier ook wel echt wat mij als bruid de bruid maakte. Het bijzondere van onze bruiloft in Frankrijk was dat we hier al ‘onze eersten’ hadden. De first look bijvoorbeeld. Wat was dat bijzonder. Ik had knikkende knieën toen ik de trap afging en toen ik me hier in Andre’s omhelzing stortte, voelde ik me zo volmaakt en compleet gelukkig. Ik wist altijd al dat ik wilde trouwen, in zo’n grote witte jurk. Maar als die droom dan op een bepaald moment uitkomt en je het ten volle beseft, beneemt het je gewoon de adem. Ik kan me oprecht geen moment herinneren dat ik me zó intens gelukkig, volmaakt tevreden, ja zelfs euforisch voelde als op dit specifieke moment. Omdat we met z’n tweeën waren, zag de dag er natuurlijk anders uit dan een ‘normale’ bruiloft. Na de ceremonie, de vows en het uitwisselen van de ringen was het tijd voor taart en de shoot. Ook hadden we nog een high tea, en hoewel die heerlijk was, kan ik me herinneren dat ik zo vol was van alles, dat ik er nauwelijks iets van op heb.

bruiloft la Fragne Frankrijk

bruiloft La Fragne

Surprise party

In de avond kregen we nog een heerlijk diner. Waar veel mensen die bezig zijn met het regelen van hun bruiloft, wellicht heel veel tijd en aandacht besteden aan het diner, hebben wij dat juist niet gedaan. We zijn niet zo van het fancy eten en hadden gewoon wat eenvoudige wensen opgegeven van wat we allebei lekker vonden. Het gekke is dat ik me de meest bizarre details van de dag nog kan herinneren, maar dat ik dus serieus niet meer weer wat we nu eigenlijk gegeten hebben. Wel weet ik dat het allemaal even lekker was. Op het terras was een draaitafel neergezet van een heuse DJ. Die verzorgde gedurende de ceremonie en eigenlijk ook de rest van de dag de muziek. Na het eten tafelden we heel lang na met alle mensen die op dat moment in het kasteel verbleven. Dat waren trouwens de twee zussen die onze bruiloft helemaal geregeld hadden, hun ouders, nog wat andere familieleden en mensen die er werkten. Super gezellig. Rond een uurtje of negen hoorden we plotseling, écht totaal onverwacht, zo’n ware sensatie-stem die zei; ‘Wil het bruidspaar naar de dansvloer komen?’ Wij moesten daar allemaal enorm hard om lachen en Andre en ik dachten gewoon één enkel dansje te gaan doen. Bleek dus dat er een héle avond dansen en feesten in het verschiet lag voor ons. Wij dansen echt nooit samen, maar deze avond hebben we samen vólop gedanst en volop genoten. Nou ja, dat is wel te zien, toch? De ochtend na onze bruiloft in Frankrijk werd ik letterlijk wakker met tranen in mijn ogen. Niet omdat het voorbij was, maar gewoon van gelukzaligheid. Alles was zo goed gegaan, precies zoals we het gehoopt hadden, eigenlijk zelfs nog beter. De dag na onze bruiloft reden we terug naar Senlis, logeerden we nóg een nachtje in het Fabhouse om de dag erna nog naar Parijs te gaan. Daar gingen we uiteraard ook nog even terug naar de plek waar Andre mij ten huwelijk vroeg. Een kleine maand later zouden we gaan trouwen in Nederland.

© ByChristiana tekst. Authentique fotografie. All rights reserved.

6 Comments

  1. Zo mooi! En zo ongelofelijk dat het al een jaar geleden is! Ik heb toen heel erg met je meegeleefd. En wat zag het er geweldig uit!

  2. Al weer een jaar geleden? Oh, dit ging snel zeg!
    Ik blijf jouw trouwdag de mooiste vinden die ik ooit gezien heb.

  3. Ik krijg nog steeds kippenvel bij het zien van je trouwfoto’s. Zo mooi dat jullie er echt een speciaal moment samen van hebben gemaakt in Frankrijk. De foto’s zijn adembenemend mooi! Geniet van deze mooie eerste mijlpaal en op naar nog veel meer mooie jaren vol geluk!

  4. Ja, prachtig om deze foto’s weer terug te zien! De liefde spat gewoon van het scherm af en wat een droomjurk. Jullie zijn ene prachtig stel, nog heel veel jaar samen toegewenst!

  5. Ongelooflijk dat het alweer 1 jaar geleden is.Zo mooi dat deze droom voor jullie mocht uitkomen. En ik heb zo genoten van jullie bruiloften en de voorbereidingen. Zo leuk dat we mochten meegenieten. En wat zagen jullie er fenomenaal uit. Nog heel veel mooie en liefdevolle jaren samen 💕.

  6. Natascha - Beautyopinie says:

    Is het alweer een jaar geleden?! Wauw wat gaat de tijd snel. Ik heb trouwens het idee dat ik nog steeds niet al jouw foto’s gezien heb 😉

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.