Ik heb een huis gekocht!!!

Ik heb een huis gekocht!

Beware

Even terug in de tijd

Gisteren heb je kunnen lezen dat mijn leven het afgelopen jaar een compleet nieuwe wending gekregen heeft. Als er iets is wat ik geleerd heb in mijn leven, is dat ik het belangrijk vind om niet te lang in negativiteit te blijven hangen. Het afgelopen jaar was heel moeilijk. Het was verdrietig, beangstigend, heel erg onzeker. Soms voelde het ronduit hopeloos. Ik had zoveel angst om het allemaal alleen te doen. Maar weet je, uiteindelijk gaat het er niet om wat je meemaakt. Wat iemand je aandoet, of gewoon wat je overkomt. Het gaat erom hoe je er mee omgaat. We vallen allemaal. Het gaat erom dat we weer opstaan. En uiteindelijk ben ik ook opgestaan. Ik heb die telefoon gepakt om de makelaar te bellen om ons prachtige hus in de verkoop te zetten. En toen alle administratieve rompslomp rondom de scheiding rond was, ben ik opnieuw naar de makelaar gegaan, een andere weliswaar, in de buurt van waar ik uiteindelijk wilde gaan wonen, om hun hulp in te schakelen. ‘Het gaat niet makkelijk worden’, zei hij. ‘Er zullen teleurstellingen komen’. En die zijn er natuurlijk ook gekomen. Maar nu is het allemaal echt. Alhoewel het nog heel onwerkelijk voelt. Ik neem je even mee terug in de tijd.

3 november 2021

Begin november ging ons huis in de verkoop. Twee weken daarvoor was de makelaar bij ons om het huis te taxeren. Hij was direct verrukt toen hij binnen kwam. Hij vond het een heerlijk huis (Ha, dat was het natuurlijk ook!) en hij had er alle vertrouwen in dat het allemaal goed ging komen met de verkoop. Ik heb in feite weinig hoeven doen voor de kijkdagen. Het waren er twee en er waren zo’n achttien bezichtigingen. Mensen hadden een week om hun bod uit te brengen en zo zaten we een week later dus opnieuw bij de makelaar. Omdat mensen tegenwoordig vaak blind moeten bieden, kwamen de meeste biedingen dus het laatste half uur binnen. In feite, hét bod kwam binnen op het moment dat ik nog met Sketch onderweg was naar de makelaar. Ik weet nog dat onze makelaar naar de aankoopmakelaar belde om het goede nieuws te vertellen, en ik hoor ze nóg juichen door de telefoon. Het waren heel vreemde tijden. Ook op dat moment voelde het enorm onwerkelijk. Natuurlijk was ik blij dat we het huis verkocht hadden, maar tegelijkertijd wilde ik ook gewoon het liefst in een donker hol gaan liggen en janken van ellende.

15 januari 2022

De weken erna waren moeilijk. Ons huis zou pas in januari passeren, maar ik wilde niet direct al weggaan. Ik kon gewoon mijn mooie, fijne plek nog niet achterlaten. Maar 15 januari moest het dan toch echt gaan gebeuren. Ik ging verhuizen en tijdelijk bij mijn vader wonen. Op dat moment zag ik eigenlijk helemaal niet zo erg op tegen het emotionele deel rond de verhuizing, maar vooral tegen het praktische deel. Ik heb zo veel breekbare spullen; al dat marmer, al dat glas! Mijn lieve papa had twee oud-collega’s geregeld, twee grote, stoere mannen, als beren zo sterk. Toen ik ze eventjes bezig gezien had, met een grote grijns, een hoop stoere praat, maar wel super respectvol, viel er eigenlijk al een last van mijn schouders. Ze gingen zo enorm netjes met mijn spullen om en uiteindelijk is alles heelhuids in de opslag aangekomen. Mijn grote verzameling planten (waar meerdere mensen voor de verhuizing op aasden, haha!) is in zijn geheel met me mee maar naar mijn vader gegaan en slechts één blad van één van mijn monstera’s heeft het niet gered, dus al met al kunnen we hartstikke trots zijn. Toen de vrachtwagen eenmaal ingepakt was, ben ik nog een laatste keer naar boven gegaan. Ik heb alleen in de slaapkamer gestaan en zelfs toen nog voelde het onwerkelijk. De dagen voor de verhuizing voelde het op de één of andere rare manier slechts alsof ik op vakantie ging. Het besef was er gewoon nog niet.

31 januari 2022

31 Januari zou ons huis passeren. Ik stapte in alle vroegte in de trein, toen zag ik Andre ook weer, twee weken na onze verhuizing. Ik weet nog dat hij wilde wachten op de kopers en de makelaars, maar we konden natuurlijk nog gewoon naar binnen met onze eigen sleutel. Het voelde echter toen al niet meer als mijn huis. Dat was echt de allerlaatste keer dat ik er was en ook toen heb ik het niet droog gehouden. Ik wilde gewoon sterk zijn en de kopers een heerlijke tijd wensen, maar mijn adem stokte en er kwamen alleen maar tranen. Ik heb trouwens helemaal geen foto’s van het lege huis. Ik kon ze gewoon niet maken. Ik heb die dag afscheid genomen van het huis. Soms mis ik het nog. Ik mis de vogeltjes aan de muren, het bos in de hal. Ik ben er soms nog verdrietig van dat ik mijn mooie hortensia’s niet meer zal zien uitkomen. Na de inspectie bracht ik nog een bezoek aan mijn lieve buurvrouw en eenmaal weer terug op het station kreeg ik een bizarre foto. In het half uur na de inspectie was er een heel grote boom in onze tuin omgewaaid, gewoon volledig geknakt. Echt heel bizar. Ik voelde me heel erg rot tegenover de kopers, maar we konden er natuurlijk niets aan doen. Ik hoop nog steeds dat het geen slecht voorteken was en dat de mensen net zo gelukkig zullen zijn zoals wij daar ooit geweest zijn.

10 februari 2022

In de tussentijd had ik natuurlijk niet stil gezeten. In de periode rond de verkoop van ons eigen huis gingen we naar de hypotheker en daar bleek dat ik zelf wat zou kunnen kopen. Dat was een enorme opluchting, want huren in deze tijd is in feite vrij onmogelijk. De wachttijden voor sociale huur zijn extreem lang en wat betreft particuliere huur wist mijn zus het heel mooi te brengen; ‘Dan kun je net zo goed met al je geld bij papa op zijn balkon gaan staan en wachten tot storm Eunice weer over komt waaien’. Nou, daarmee had ze wel een goed punt. Ik ging dus in december naar de makelaar met mijn wensen. Het zou niet makkelijk worden, zei hij. Begin januari had ik mijn eerste bezichtiging. Ik noemde het ‘mijn poppenhuisje’. Het was een prachtig appartementje, heel klein dus, maar super karakteristiek en er was een ‘Carry Bradshaw kast’! Er waren echter wel een paar (vrij) grote ‘maren’, dus de makelaar adviseerde mij om niet extreem te gaan overbieden. Dat appartement is het uiteindelijk ook niet geworden. 10 Februari had ik de tweede bezichtiging. Dat begon eigenlijk niet goed, want er waren zóveel aanmeldingen voor de kijkdagen dat ik eigenlijk niet eens een plekje had. De makelaar had echter flink gepusht en daar was ik dan, 10 februari. Dit appartement zag er heel goed uit en het was ook nog eens heel ruim, zeker voor mij alleen. ‘Wil je het hebben?’, vroeg de makelaar. Dat wilde ik natuurlijk wel. Maar ja, anno nu moet er flink overboden worden. Ik belde nogmaals de hypotheker om de mogelijkheden te bespreken en ik kon er voor gaan.

14 februari 2022

Op 14 februari kreeg ik het meest bijzondere valentijnscadeau ooit, (tot nog toe tenminste). Ik had die dag tot twee uur in de middag om een bod uit te brengen en aan het eind van de middag werd ik gebeld door een onbekend nummer. Ik herkende de stem van de verkopend makelaar meteen, echt metéén en ik dacht; dít is goed nieuws. Deze meneer gaat mij niet speciaal bellen om te vertellen dat mijn bod niet geaccepteerd is. ‘Ik mag je feliciteren’, zei hij. Ik was op mijn werk en schreeuwde het uit; ‘NEE!!!’ ‘JA!!!’, riep hij terug. Ik kon het gewoon niet geloven. ‘Jullie hebben het goed gedaan’, zei hij, want het spande er wel om met de biedingen. Dat is dus direct een tip wanneer je zelf bezig bent met het kopen van een huis. De eerste tip is; plaats een ‘raar’ bod, dat heb ik ook gedaan, en zo’n bod valt op. Bovendien had ik er een begeleidend schrijven bij gedaan, en ook dat heeft geholpen. Geen jankverhaal, (zoals ik ze altijd noem;-)), maar een positief en leuk verhaal dus. Een week later zat ik bij de hypotheker om de hypotheek aan te vragen.

14 maart 2022

En toen kon het wachten op de hypotheekaanvraag beginnen en ik kan je vertellen; ik vond het zénúwslópend. Op dat moment had ik al zoveel hobbels genomen en overwonnen, ik had maandenlang ‘aangestaan’ en ik was zóveel bezig geweest om van alles en nog wat te regelen en alles te doen om maar niet te verdrinken, maar op dit punt kon ik niet anders dan afwachten. De hypotheker was heel hoopvol gestemd, maar je moet het toch allemaal maar afwachten. Ik had een account gekregen om de status van de aanvraag in de gaten te houden, maar ik had dat account bewust nog niet geactiveerd. Ik ken mezelf net iets te goed, en wist dat ik tot op het wanhopige toe elke keer zou gaan zitten kijken. Nou, niet dus. De dagen werden weken en 14 maart zat ik in de avond Outlander te kijken (mijn ultieme troost-serie van de afgelopen tijd) en toen dacht ik opeens; Ik ga tóch maar eens kijken hoe het er voor staat. En geloof het of niet; precies op deze dag had de hypotheekverstrekker de offerte naar de hypotheker verstuurd. De hypotheek was rond! Ik zag het staan, zwart op wit, maar ik kon het gewoon nog niet geloven! De volgende ochtend kreeg ik ook het ‘verlossende’ telefoontje. Opnieuw gilde ik het uit van enthousiasme. Ik heb gewoon een huis gekocht. In mijn eentje. En om heel eerlijk te zijn, ben ik daar best wel F@CKING TROTS OP!!!

Nu

Het huis gaat passeren in mei, en dan gaat er nog flink verbouwd worden. Ik verwacht in juli te gaan verhuizen. Je zult nu begrijpen waarom er de laatste tijd weinig interieur gerelateerde artikelen online zijn gekomen. Ik heb nu immers geen mooi huis om foto’s in te maken. De foto’s bij het artikel van gisteren en vandaag zijn trouwens wel extra bijzonder voor mij. Zoals sommigen van jullie weten werk ik voor mijn blogfoto’s al weer twee jaar samen met een fotografe. Dezelfde fotografe die drie jaar geleden ook onze trouwfoto’s maakte. Zij is echt een lieve vriendin geworden en zij heeft de hele situatie ook van heel dichtbij meegemaakt. Deze foto’s namen we afgelopen december, vlak voor mijn verhuizing, en om precies te zien op de plek waar we drie jaar geleden ook trouwden; in de buurt van het oude stadhuis. Heel symbolisch dus, ik had geen andere (betere!) plek kunnen bedenken om deze laatste serie foto’s te maken. Drie jaar geleden ging ik hier die trappen trap af als bruid, en nu opnieuw als gescheiden vrouw, maar sterker en zelfstandiger dan ooit. Maar nu weten jullie het ook. Ik hoef er niet langer omheen te draaien. Ik hoef niet langer ‘strategisch’ te schrijven. De komende maanden zullen de artikelen vooral beauty gerelateerd zijn, alhoewel ik ook een aantal handige (hoop ik voor jullie) verhuis-gerelateerde blogs klaar heb staan. Dit zijn trouwens artikelen die ik weken geleden al schreef, terwijl ik dit artikel en het artikel van gisteren echt nu pas heb kunnen schrijven. Dankjulliewel voor al jullie lieve berichtjes en mails. Echt hartverwarmend. Ik hoop dat jullie mij blijven of gaan volgen in dit grote nieuwe avontuur, mijn nieuwe leven.

© ByChristiana, tekst. Erica Budding, fotografie. All rights reserved.