Verbouw-update, 6 weken na de sleuteloverdracht, hoe gaat het nu?

Hoge pieken, diepe dalen. Verhuizen en verbouwen betekent bloed, zweet en tranen. Letterlijk.

Beware

De dag van de sleuteloverdracht

Het is inmiddels al weer bijna zes weken geleden dat ik de sleutel van mijn nieuwe huis ontving en omdat veel van jullie regelmatig vragen hoe het met ons gaat, leek het me wel leuk om een uitgebreide update te geven. De afgelopen tijd zat vol hoge pieken en diepe dalen. In feite zijn de weken in een waas van schuurpapier, afplaktape, kwasten, verf en letterlijk bloed, zweet en tranen voorbij gegaan. Ik heb gehuild van blijdschap, van opluchting, van dankbaarheid, maar ook van bittere ellende en woede. Ik heb zwetend op een trap staan verven, afgewisseld met zittend en zelfs liggend op de grond. Ik heb spierpijn gehad in spieren waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. Ik was soms zo uitgeput dat ik te moe leek om te slapen en andere momenten werd ik zo euforisch wakker dat ik al om kwart over vijf ’s ochtends naast mijn bed stond om maar weer zo vroeg mogelijk de trein te pakken om in mijn nieuwe huisje aan de slag te gaan. Mijn vader eindigde op een middag al bloedend bij de dokter omdat hij een stuk plint in zijn gezicht had gekregen. Mijn huisje begint echter nu wel echt vorm te krijgen, maar ik ben er nog lang niet.

Diep dal

Vanaf het moment dat mijn bod op het huis werd geaccepteerd, was ik in gedachten al bezig met inrichten. Toen de hypotheek rond was, kon ik echt van start gaan met voorbereidingen treffen voor al mijn plannen. Ik bestelde een nieuwe keuken, en bedacht hoe ik de badkamer en het toilet wilde aanpakken. Ik zocht kleuren voor de muren uit, bestelde alle badkamermeubels en accessoires en ging ook op zoek naar behang voor in het toilet en de hal. De klusjesman die mijn oude huis helemaal had verbouwd, had ik al geregeld voor de verbouwing van mijn toilet en badkamer, en Ikea zou de keuken gaan plaatsen. Ik moest dus nog iemand zoeken voor het stuc- en verfwerk. Heel toevallig kwam er een man op mijn pad die dat wel voor mij wilde doen. Zonder in details te treden, moet ik helaas toegeven dat dit uitgelopen is op een regelrechte ramp. Ik had een vaste prijs met hem afgesproken, maar toen hij nog niet eens op de helft van de afgesproken werkzaamheden was, vertelde hij doodleuk dat hij meer tijd nodig had. De klus zou dus veel (véél) meer geld gaan kosten. Dit kreeg ik te horen toen hij anderhalve week bezig was. Het was de dag dat ik mijn spullen uit de opslag haalde. Ik was écht verbijsterd. Ik had zo vaak aangegeven hoe belangrijk het voor mij was om binnen het budget te blijven. Ik had al aangegeven dat er echt wel wat marge was (dat moet je toch altijd hebben met verbouwingen) maar dat het niet opeens twee keer zoveel moest worden als dat we hadden afgesproken. En hij bleef maar zeggen dat het ‘allemaal goed zou komen’. Ik kan er tot op de dag van vandaag nog steeds niet bij hoe het in het hoofd van dit soort mensen werkt. Sowieso heb je absoluut geen eer voor je werk als je halverwege een klus je spullen pakt en verder denk ik dan ook; niemand is het hier toch mee eens? Dat ligt toch zeker niet aan mij? Als je zo met al je klanten omgaat, dan hou je toch geen klanten meer over en heb je toch nooit goede referenties? Ik heb er met diverse mensen over gepraat en veel mensen gaven aan dat zij toch dachten dat hij waarschijnlijk had gedacht / gehoopt dat ik hem niet de deur zou wijzen, aangezien hij letterlijk nog niet eens de helft van het werk gedaan had en uiteindelijk moest het natuurlijk wél af. Maar ik heb toch gezegd dat hij kon vertrekken. Een vriend van hem probeerde nog te bemiddelen of hij de klus niet toch kon afmaken, maar mijn vertrouwen was echt volledig weg.

Stuc- en verfwerk

Nog diezelfde dag plaatste ik een oproep op social media of iemand een betrouwbare en bekwame stukadoor kende. Gelukkig kreeg ik daar heel veel reacties op, maar uiteindelijk was het voor mij toch nog steeds een beetje Russisch roulette. Mijn angst bleek gelukkig ongegrond, want anderhalve week later is mijn woonkamer alsnog gestuct door een kei van een stukadoor. Nog een week later heeft hij de woonkamer en de slaapkamer ook geverfd, want die andere klusjesman had welgeteld één slaapkamer afgerond. Al het verfwerk van de deuren, de deurkozijnen en de ramen ben ik toen zelf gaan doen. Ik had simpelweg geen budget om hiervoor een professionele schilder in te huren. Het was een enorme klus; negen deuren en deurkozijnen en drie grote raampartijen in de slaapkamers en in de woonkamer. Ook de radiators heb ik allemaal geverfd, dat bleek uiteindelijk nog het makkelijkst te zijn omdat ik daar geen rekening hoefde te houden met randjes en vrijwel niets af hoefde te plakken. Het verven is goed gegaan. Het is niet het beste verfwerk van de wereld, maar het is wel mijn verfwerk en ik ben er trots op. Ik heb er bijna twee weken over gedaan en toen alles eenmaal af was, stoorde ik mij wel behoorlijk aan bepaalde imperfecties. Iedereen bleef echter maar zeggen dat al die imperfecties totaal niet meer zouden opvallen als het huis wat meer af zou zijn, en achteraf kan ik dat ook alleen maar beamen.

De kamers inrichten

Voor de woonkamer koos ik de kleur Brocolli Brown van Farrow & Ball en ik ben zo onwijs blij met deze kleur. Ik was eigenlijk voornemens om een heel lichte tint te nemen voor de woonkamer, maar nu Broccolli Brown op de muren zit, ben ik echt onwijs blij dat ik toch voor deze wat meer gedurfde kleur gegaan ben. De kleur is ongelofelijk chique. Toen de verf er op zit, ging de nieuwe vloer erin. Ook dat was heel veel werk, maar gelukkig hebben we daarmee vrijwel geen tegenslag gehad. Nog weer later werden in alle ruimtes in huis de zwarte houten jaloezieën opgehangen en ook die zijn meer dan prachtig. De slaapkamers zijn inmiddels allebei blauw. Het is dezelfde kleur blauw als die ik mijn oude huis in de keuken had (Hague blue van Farrow & Ball) en ook met die keus ben ik enorm blij. Toen kon het inrichten van de kamers beginnen. Alle meubels uit mijn oude huis die tijdelijk in de opslag gestaan hadden, kregen een plekje en enkele nieuwe kasten werden in elkaar gezet. Afgelopen donderdag ben ik tot laat in de avond bezig geweest met het stylen van de ruimtes en toen heb ik ook voor het eerst een nachtje in mijn nieuwe huis geslapen. Ik heb zo ontzettend genoten toen ik de volgende dag op mijn zalige en prachtige nieuwe bank zat en om me heen keek. Wat ik ook zo enorm leuk vind is dat veel van mijn oude spullen een mooie, nieuwe plek gekregen hebben. Zo heb ik bijvoorbeeld het Cheetah print vloerkleed uit mijn oude werkplek nu in de woonkamer liggen en het vloerkleed dat in het oude huis onder de eettafel lag, ligt nu naast mijn bed. Het oude badkamermeubel staat nu in de slaapkamer. Ik werk in het hele huis met dezelfde kleuren en daardoor is het echt een heel mooi geheel aan het worden.

Wat gaat er nu nog gebeuren?

Ik ben er echter nog niet. De echt grote verbouwingen moeten namelijk nog gaan gebeuren. In juli worden de badkamer en het toilet gedaan. Dat wordt gedaan door de klusjesman die ook mijn oude huis helemaal verbouwd heeft en die kan ik gelukkig blindelings vertrouwen. De oude keuken gaat er eind juli uit en dan wordt er begin augustus wat leidingwerk gedaan. Dan wordt de keuken gestuct en dat moet vervolgens twee weken drogen. In de laatste week van augustus krijg ik dan uiteindelijk de nieuwe keuken en dat is ook de week dat ik daadwerkelijk ga verhuizen. Zoals de meesten van jullie weten woon ik sinds januari samen met Sketch bij mijn vader en dat is een kleine vijftien kilometer van mijn nieuwe huis. Ik kan dus heel makkelijk heen en weer en dat doe ik dan ook regelmatig. In feite ben ik de afgelopen weken bijna elke vrije dag bezig geweest in mijn nieuwe huis. Er is gewoon zo enorm veel te doen en dingen duren toch vaak langer dan je van tevoren plant. Het gaat goed met mij en ook met Sketch. De weken rondom het drama met de klusjesman waren echt enorm zwaar. Ik neem het hem ook enorm kwalijk dat hij met zijn gedrag een enorme schaduw heeft geworpen op wat voor mij een heel bijzondere en leuke tijd moest zijn; ik had eindelijk de de sleutel van mijn nieuwe huis, maar ik heb me die eerste drie weken bijna alleen maar heel gestrest gevoeld. Na de scheiding heb ik álles gegeven om overeind te blijven, maar op de één of andere manier kwam dat bedrog van die man verschrikkelijk hard bij me binnen. Ik word er gewoon nu nóg boos om als ik er aan denk. Gelukkig hebben de goede zorgen van de nieuwe stukadoor me echt weer vertrouwen gegeven en nu ik al mijn plannen en ideeën ook echt realiteit zie worden, heb ik er ook vertrouwen in dat de rest ook wel goed komt. Hoe dan ook. De verbouwingen zullen ongetwijfeld weer pittig worden en er zullen vast en zeker ook weer tegenslagen zijn en komen, maar dat is dan maar zo. Alles komt uiteindelijk goed. Dat moet gewoon.

WIL JE OP DE HOOGTE BLIJVEN VAN DE VERBOUWING, VOLG MIJ DAN OP INSTAGRAM. IK DEEL ALLE UPDATES IN MIJN STORIES!

© ByChristiana, tekst. Erica Budding, fotografie. All rights reserved.