Ga je binnenkort verhuizen met een pomeriaan? Ik deel mijn ervaringen en geef wat tips waar jij en je pomeriaan zeker wat aan hebben.
De periode voor de verhuizing
Ik kan me de periode voor de verhuizing nog heel erg goed herinneren. Op de één of andere manier lukte het me vrij snel om te berusten in het feit dat ik na de scheiding afscheid zou moeten nemen van mijn huis, eigenlijk van mijn hele leven. Het huis werd in november te koop gezet en was binnen een week verkocht. Het huis zou echter pas passeren in januari. Omdat ik niet alles op het laatste moment aan wilde laten komen besloot ik om medio januari te gaan verhuizen. Ik zou tijdelijk met Sketch bij mijn vader gaan wonen en van daaruit rustig op zoek gaan naar een nieuw huis. Ik denk niet dat Sketch veel mee gekregen heeft van de scheiding en het feit dat wij na deze beslissing dus nog enkele maanden in één huis gewoond hebben. We maakten geen ruzie en probeerden haar routines zo veel mogelijk aan te houden. Echter, de periode rond de verhuizing merkte ik wel wat veranderingen bij haar op. Ga jij nu ook (binnenkort) verhuizen met een pomeriaan? Dan heb je wellicht wat aan mijn verhaal.
De laatste dag in het oude huis met mijn pomeriaan
Om de verhuizing zo goed mogelijk te laten verlopen, ben ik al ruim van te voren begonnen met inpakken. Ik zou hulp krijgen van twee verhuizers met een vrachtwagen. Dat waren oud collega’s van mijn vader. Dat gaf in ieder geval al een goed gevoel, dat het geen ‘vreemden’ waren. Ik heb me eigenlijk best sterk gehouden voor de verhuizing. Het was niet makkelijk, maar de dag voor de verhuizing brak mijn hart op een bepaald moment écht, en dat had alles te maken met Sketch. Ik wilde de dag voor de verhuizing al zoveel mogelijk naar beneden tillen, om het proces op de dag van de verhuizing zelf sneller te laten verlopen. De woonkamer en de keuken stonden dus op een bepaald moment gewoon hélemaal vol. Ik merkte aan Sketch dat ze énorm onrustig was. Ze bleef zich maar verplaatsen, maar elke keer als ze dan nét ergens lag, moest er weer iets verplaatst worden om ruimte te creëren. Steeds als ze ergens ging liggen, duurde dat enkele minuten en dan stond ze opnieuw op om een plekje te zoeken. Haar onrust groeide. Ik weet nog dat ik de hele dag naar omstandigheden tamelijk kalm en rustig was, maar toen ik op een gegeven moment naar haar lieve koppie keek, brak mijn hart plotseling gewoon en barstte ik in tranen uit. Dat moment dat ik tussen alle rotzooi zat met mijn hoofd in haar haartjes en de tranen die over mijn wangen rolden, vergeet ik waarschijnlijk nooit meer. Ze leek zó verdrietig en ze zat me maar aan te kijken alsof ze wilde vragen; Wat gebéurt er toch allemaal? Op de dag van de verhuizing kon ze tijdens het inladen van de vrachtwagen gelukkig een paar uurtjes terecht bij mijn buren. Dat was heel fijn en zou ik ook echt iedereen aanraden die gaat verhuizen met een pomeriaan. Buiten het feit dat zo’n verhuizing heel stressvol voor het pomeriaantje kan zijn, kunnen mensen ook gewoon letterlijk op het beestje gaan staan tijdens het sjouwen! Zelf ben je met een pomeriaan gewend dat ze achter je aan lopen en dat ze zo klein zijn dat je ze nauwelijks ziet (zeker met je handen vol!), maar je moet er niet aan denken dat iemand die zo’n ‘schaduw’ niet gewend is over je hondje zal struikelen!
Hoe gaat het met je pomeriaan in de periode na de verhuizing?
Na de verhuizing gingen Sketch en ik tijdelijk bij mijn vader wonen. Ik kan met recht zeggen dat Sketch direct helemaal gek was op mijn vader, en gelukkig was dat geheel wederzijds. Het was hetzelfde weekend nog dat Sketch bij papa op schoot lag te slapen, iets wat ze zelfs nooit deed bij mijn ex-man. Het was (en is!) echt heerlijk om te zien hoe dol die twee op elkaar zijn, en ik ben ongelofelijk blij en dankbaar dat het zo goed gaat. De periode na de verhuizing was Sketch wel heel erg aanhankelijk. Ze is altijd al een aanhankelijk hondje geweest, maar in die periode vond ik het echt een stuk opvallender. Ze verloor me geen seconde uit het oog, en volgde me letterlijk overal naartoe. Van mijn vader begreep ik dat ze zelfs voor de deur van de badkamer ging liggen op momenten dat ik onder de douche stond. Dit was echt gedrag wat ze ook had toen ze nog een puppy was. Dit heeft echt wel enkele weken geduurd.
Mijn tips als je gaat verhuizen met een pomeriaan
Ga je verhuizen met een pomeriaan, dan kun je hem natuurlijk niet uitleggen wat er allemaal gaat gebeuren. Probeer je pomeriaan tijdens het verhuizen een rustige plek te geven. Ik heb Sketch dus bij de buren ondergebracht, maar kan dat niet, geef je pomeriaan dan bijvoorbeeld een lege ruimte waar je wat spulletjes voor hem neer zet en waar niet steeds iedereen in en uit loopt. Zowel voor je hond als voor jou zelf is het gewoon niet praktisch en veilig dat je pomeriaan vrij rond loopt tijdens het sjouwen met spullen. Wat na de verhuizing heel erg belangrijk is, is om je pomeriaan op zijn gemak te stellen en routines zoveel mogelijk proberen te behouden. Dit gaat dan bijvoorbeeld om de routines betreffende uitgaan, slapen en eten. Je pomeriaan zal het nieuwe huis weer gaan verkennen, en het is heel fijn voor hem als hij vertrouwde spulletjes herkent. Geef de voerbakjes en mand dus weer direct een vaste plek. Geef je pomeriaan ook tijd om zijn nieuwe buurt te verkennen en te ontdekken. Je pomeriaan zal waarschijnlijk een stuk meer willen snuffelen in deze omgeving, gun je hondje die tijd ook echt! Denk er verder om dat je pomeriaan hoogstwaarschijnlijk ook weer zal moeten wennen aan het alleen zijn in zijn nieuwe huis. Je hoeft natuurlijk niet van voren af aan te beginnen met je hond alleen leren zijn zoals toen hij een pup was, maar ook voor een hond kan een verandering van omgeving moeilijk of zelfs stressvol zijn. Probeer je pomeriaan dus niet direct heel lang alleen te laten wanneer je net verhuisd bent en draag er zorg voor dat hij vertrouwde spulletjes bij zich heeft. Maak bijvoorbeeld een aparte verhuisdoos voor de spulletjes van je hond, dat je alles er direct na de verhuizing bij kan pakken.
BEN JIJ WEL EENS VERHUISD MET EEN HOND? HOE HEB JIJ DAT ERVAREN?
© ByChristiana, tekst. Erica Budding, fotografie. All rights reserved.
Verhuizen is ook ingrijpend. Met onze chihuahua hebbenw e er echter geen problemen mee gehad. Het was echt gewoon een kwestie van zijn maandje verplaatsen van het ene naar het andere huis. We gebruikten vaak een hekwerkje (zoals ook voor konijntjes) als wij buitenshuis waren: hij voelt zich daar superveilig in. Dus tijdens het inpakken had hij daar zijn vaste plek en in het ‘nieuwe’ huis had bij meteen zijn eigen plek zoals hij gewend was.
De katten hadden er iets meer last van. Onze prinses sliep normaal nooit bij ons op de kamer (haar keuze) maar in het nieuwe huis was ze de eerste 4 weken steeds bij ons in de buurt, ook in de nacht. Onze kater was ook aanhankelijker, maar had ook last van zijn maag en darmen in de eerste weken; van de spanning denk ik. Wat wel lang duurde met de hond: het wennen aan nieuwe honden in de buurt, tijdens het wandelen. Hij moest iedereen opnieuw leren kennen!
Wij zijn toen verhuist met een kat van een flat naar een huis en het spannende was dat hij toen ook naar buiten kon. Maar alles verliep prima gelukkig!
Nee, maar wel met een cavia die altijd los liep. Hij was continu de weg kwijt en liep precies de verkeerde kant op als hij wat nodig had. De woonkamer was 180 graden gedraaid en dat was erg verwarrend…Zo zielig!